“Türk’ün Kanadı At” kitabında Türklerin atları bazı görüşlerde 6000 yıl önce ve hatta kimilerinin 8.000 yıl önce nalladığı ifadelerine yer verdim. Sadece bu görüşler dahi Türk tarihini M.Ö. 3.000’lere getirip bırakan tarih felsefesini tartışılır kılmaktadır.
Benim “Hanif Türk” kitabını yazmam bir asabiyet (kavmiyetçilik) derdi neticesi olmadı. Ben Kur’an’da “şehirlerin anası” olarak belirlenen ilk şehrin tarih içinde izlerini aramak kaygısıyla hareket ettim. Bu kaygı beni Türk şehir teorisinin Arap ve Batı (yani Samioğullarının) kent sistemlerinden farklı temelleri olduğu fikrine ulaştırdı. Türk şehri İbn Haldun’un “göçebe” (bedavet) toplumlarına uymayan ve fakat at üstünde altın/ipek/demir işçiliği yapan ve devlet kuran yapısını incelemeye sürükledi. Bu nedenle önce AT meselesini inceledim.
“Hanif Türk” bu araştırmanın neticesidir.
Nevzat Kösoğlu, Cemil Meriç de dahil olmak üzere Türk tarihini “ibn Halduncu” olarak okuyan milliyetçiler ve İslamcılar aslında “tarihte Türk’ün inkârı” anlamına gelecek bir teoriye, tarih felsefesine dayanıyorlar. Karşılarında Yahudilerin ve Ermenilerin “Nuh’un çocukları kavimler” olarak geliştirdiği tarih anlatısı var.
Tarih, “imanlı tarih” olarak yazılmalıdır. Kur’an ile yolları ayrılmış bir tarihle nereye gidebilirsiniz? Deizme ve pozitivizme.
Kendi inandığı vahye tarih disiplini olunca inanmayan bir milliyetçi, bir İslâmcı profilden bahsediyorum. Bu pozitivizm, “Tanrı insanı yarattı ama Kur’an bilimsel gerçekliğe aykırı; zira belge yok” diyen bir zihnin içinde dolaşıyor. Kendi imanına şüphe karıştıran bir Türkçülük, Ermeni tarihçi karşısında ne söyleyebilir.
İmansız bir tarih ile Ermenilerin imanlı tarih perspektifini aşamazsınız.
Ben Türk’ün Nuh’un torunu olduğuna iman ediyorum. Başkaları “Bu konuda belge yok, zaten böyle bir tarihi kabul edemeyiz” diyor olabilir.
Fakat o zaman da şu sorunu aşamayacaksınız: Allah her kavme peygamber gönderdiğini beyan ediyor. Türklere göndermedi mi?
Oğuz Kağan Hz. İbrahim’e iman etmiş bir resul idi. Bunu Hikmet Kıvılcımlı gibi bir komünist bile ikrar ederken Türk milliyetçilerinin ikrar edememesi çok dikkat çekicidir.
