1974 yılı.. Altı ay sonra çekmeyi planladığımız Gençlik Köprüsü filminin senaryo ve bütçe derlemeleri için tüm zamanımız Beyoğlu, Erman handaki yazıhanede geçmekte.. Aralık ayının son haftası Akın gruptan Cengiz dostum ile yazıhaneye giderken Ağa camii karşısındaki kaldırımda temiz giyimli üç genç, üstünde bir tomar bildiri olan küçük bir tezgahın arkasında gelip geçen insanlara yılbaşı ile ilgili uyarı konuşması yapmakta.
Aslında görüşleri bize ters olmadığı için durum bizi ilgilendirmese de Cengiz, “gel şunları bir sınayalım” deyip en sağdaki gence itiraz babında sözler sarf etmeye başladı. Ama Cengiz’in her itirazı o genç tarafından öylesine akıllı cümlelerle çürütüldü ki, bu tartışmadan hoşlanan dinleyici sayısı giderek artmaya başladı. Sonunda biz oradan ayrılırken bilgili ve donanımlı bu üç genç, Beyoğlu gezginlerine usturuplu tebliğ yapmaya devam ediyordu. Düzeyli söz duelloları dışında o gençlere fiziki bir engelleme yapıldığını ne o an gördük, ne de sonradan duyduk.
Farz-ı ayn olmasına rağmen doğru zaman, doğru mekan ve doğru şahıslara yapılmayan tebliğin ne yazık ki ters tepme, hatta bir çuval inciri mahvetme gibi bir özelliği mevcut. Sarıklı cübbeli insanların mesela Fatih, Eyüp, Çarşamba gibi semtlerde bildiri dağıtması tepki çekmez. Ama İzmir gibi bir şehrin saat meydanında aynı insanların bu işe girişmesi bir gram yarar sağlamama bir yana, saldırgan bayanın “çocuk istismarcılarını karşımızda görmek istemiyoruz” demesine ve geçmiş bir olayın toplum hafızasına tekrar kazınmasına vesile olarak bile tam bir fiyasko sayılır. Sonuçta bizim akıllı davranıp bazılarının eline konuşma, eleştirme, gereksiz vurgulama kozlarını vermememiz gerekir.
Eskilerin “yumurtadan çıkmış kabuğunu beğenmiyor” deyimine cuk oturan, muhafazakar bir ailede, camiada burslu-burssuz okuyup, kendince “adam” olunca da karşı camiaya yavşayan yüzlerce insan gördüğümüz için, yeni örnekler bizleri artık şaşırtmıyor. Umarım bu görüşteki eşhas beş gün önceki Noel’i huşu ile kutlamış, “Holly night, the stars are brightly shining” şarkısını da doğru dürüst telaffuz ederek vecd ile söylemişlerdir.
