Tarihte vakıflar ve dernekler, sadece dinin meşru gördüğü yollarla elde edilmiş maddi ve manevi imkanlarla karşılıksız iş yaparak güçlerinin yettiği kadarıyla sırf Allah rızasını gözetirlerdi…
Bugün durum böyle midir?
Ne yazık ki, Allah’ın rızası ile, tuttuğumuz partinin veya liderinin rızası birbirine karışmış durumdadır. Oysa bu iki anlayış beklentileri bakımından birbirinin zıddıdır…Bilmediğimiz istisnalar varsa onlar bir yana…
Din, ne olursa olsun veya nasıl olursa olsun diyerek çok olmaya, fazla kişi olmaya önem vermez. Nitelik, vasıf, ehliyet, liyakat, basiret ve feraset arar. Bu yüzden kitabımız Kuran-ı Kerim “az sayıda inanmış topluluğun çok sayıdaki inanmamış topluluklara” galip geldiklerinden bahseder. Bu meseleye inanmayı da imani bir alan olarak görür.
O halde vakıflarda ve derneklerde nasıl olursa olsun diyerek çok olmak veya fazla olmak telaşı nedendir?
Müslümanlardan bunca çaba, Allah rızasını kazanmak için mi yoksa gündelik siyasetin ihtiyaç duyduğu oy sayısını artırmak yanlışı mıdır? Nedir?
Ne olursa olsun çok olmak, dünyevi işleri düzenleyen ve devleti ve de imkanlarını elinde tutmak isteyenlerin ihtiyacıdır, dinin değil!
Siyaset müessesesinin vakıflardan beklentisi budur! Ne kadar oy o kadar maddi katkı! Helal midir bu! Kamudan, şu veya bu vakfa aktarılan maddi ve manevi imkanlar dinden ruhsatlı mıdır? Konuşalım mı bunu işin ehli olanlarla…! İslam’a kitap ve sünnete göre…
Allah, ehliyet ve liyakat sahibi kul sayısının artırılmasını istiyor, siyaset ise oyları bakımından birbirine denk gördüğü kişilerin sayıların ve yığınların çok olmasını…Aynı şey midir?
Kırk yıldır uğraşıyoruz…Bugün ise, ülkemizi yönetecek yığınlar değil de vasıflı birkaç feraset ve basiret sahibi adam aranıyor…Var mı? Var da telaşımız niye?
Kimin rızası önemli anladınız mı şimdi?
Allah’ın rızası mı yoksa siyasetin rızası mı?
Tüm çalışmalar gözden geçirilip sivil toplum kuruluşlarımız siyasetin rızasını terk edip Allah rızasına yönelmelidir…
