Dün bir dostumuz ve hocamızla bir araya geldik. Belli ki siyaset üzerine konuşmak istiyordu…O istediği kadar ben de istemiyordum…
Evet, ne yazık ki ben de…
Öyle yoruldum ki…
İlahiyatta okurken bir hocamız , “tatile gittim, ne gazete okudum, ne televizyon seyrettim, ne de radyo dinledim. Yani anlayacağınız tam bir hayvan gibi yaşadım ama tatil dönüşü hayvanların ne kadar mutlu yaratıklar olduklarının farkına vardım” demişti.
Siyasetin ve idarenin ürettiği kasıtlı kasıtsız hatalardan…
Allah rızası için iş yapmanın rahmetli olmasından…!
Her şeyin çıkar ve menfaate endeksli hale gelmesinden…
Üstelik tüm bunların din adına yapılmasından…
Rabbim dışında şikayet edecek makam, mevki ve yetkili bulamamaktan!
Hangisini düzeltsem ki, buna gücüm yeter mi ki…!
Bir sorunu halletmeden bir diğeri bindirip geliyor…
Rabbimin emaneti olan kalbimi öyle yormuşum ki…Ömür boyu daimi tedavi zorunlu hale geldi. Dinlenmeliyim!
Sanki sadece tüm sorunları çözmekle ben yükümlüymüşüm gibi…Her şeyden sorumlu hissediyorum kendimi…
Bıraktım…
Artık her akşam aynı kişileri aynı cümleleriyle aynı konuları tartışırken görmeye tahammül edemiyorum. Tiksindim…Siyaset konuşmaktan ve yazmaktan da…
