Palavra günü yapsa onu da kutlarız. Bir nisan şakasında olduğu gibi. Black Friday yapsalar biz de Efsane Cuma yaparız. Gözümüz onlarda. Keler deliğine girseler, bildikleri bir şey var diyerek biz de gireriz.
Dünya maymunculuk günüdür deseler, takvimlerimizde onu yazarız. Birbirimize maymuncuk günün kutlu olsun deriz.
Bu, üretici olmayan yani tüketici toplumların refleksidir. Tüketici toplum olduğumuz sürece bu durum devam edecek.
Batıdan sadece teknoloji değil kültür de ithal ediyoruz.
Gelinlik çıkarıyorlar onu giyiyoruz. Damatlık çıkarıyorlar onu giyiyoruz. Dans çıkarıyorlar oynuyoruz. Düğünde sarmaş dolaş olun diyorlar onu da deniyoruz. Gelin damat düğün salonuna takla atarak girsinler diyorlar onu da yapıyoruz. Ördek dansı yapın diyorlar, hemen hazırız. İmam nikahı bizden, geri kalan organizasyon Batıdan…
Okuldan mezun olunca papaz cübbesi giyin diyorlar onu da giyiyoruz. Akşam yatarken tanrı baba diye dua ediyorlar onu da yapıyoruz.
Niye mi?
Onları beyaz kendimizi siyah, beyazı üstün renk gördüğümüz için.
Mübarek hocalarımın, babalarının babalar günü kutlamasına hayranım. Zaten ayetler ve hadisler Babalar Günü içindi. Hutbe ve vaaz konusu olmasın ona da şükür!
Allah’ın rızası babanın rızasıdır diyen bir peygamberin ümmetiyiz. Sana ne babalar gününden?
Aslında Babalar Günü değil, babalara onların parasından hediye alma günü. Yani tüketme günü… Babalar Günü ile ilgili tüm reklamlar seni bir mağazaya yönlendiriyor. Hangisi sana babanın hayrına bir çeşme yap, bir su sebili yap diyor? Yok tabi! Babaya kravat, babaya telefon, babaya ayakkabı… Anca tüketin!
