Sizden, “erdemli kimseler ve varlıklı olanlar,” yakın akrabalarına, yoksullara ve Allah yolunda hicret edenlere yardım etmemek için yemin etmesinler. Affetsinler ve hoşgörsünler. Allah’ın sizi bağışlamasını sevmez misiniz? Allah, bağışlayandır, esirgeyendir.
Nur Sûresi 22
Değerli kardeşim, bu ayetin niçin geldiğini biliyor musun?
Medine’de münafıklar Hazreti Ebû Bekir’in kızı Hazreti Aişe hakkında bazı iftiralarda bulundular. Bu iftira tüm şehrin gündemine oturdu. Öyle ki Hazreti Aişe evine çekildi ve Allah’ın kendisini temize çıkarmasını bekledi. Zira kim ne dese boştu. Onu ancak Allah temize çıkarabilirdi.
Sonra Allah Teâlâ Hazreti Aişe’nin temiz olduğunu Nur Sûresinde geçen ayetlerle belirtti. İftira edenlere 80 kırbaç vuruldu. Bunlardan biri de Mistah isimli biriydi. Bu kişi Hazreti Ebubekir’in kendisine yardım ettiği bir kişiydi. Hazreti Ebubekir bu kişinin bu davranışına çok kızmıştı. Zira bu kişi tabiri caizse ekmek yediği kaba tükürmüştü. Hazreti Ebubekir bu kişiye bir daha yardım etmeyeceğine dair yemin etti. Belki hangimiz olsa bunu yapardı.
Sonra Allah Teâlâ bu ayeti gönderdi. Hazreti Ebubekir’den “fazilet sahibi ve varlık sahibi” diye bahsetti. Onu ismen zikretmedi. Onu güzel bir meziyeti ile zikretti. Fakirlere, miskinlere, muhacirlere ve akrabalara yardım etmeyeceğine dair yemin etmesin!
Allah’ın sizi affetmesini istemez misiniz? Allah’ın sizi bağışlaması hoşunuza gitmez mi?
Kim istemez ki bunu? Hepimizin de istediği bu değil mi? Öyleyse affedin ve bağışlayın! Görmezden gelin. Olmamış gibi yapın. Sizin ailenize iftira atan ve pişman olan birini affedin. Kan davası gütmeyin!
Değerli kardeşim, farz et bu ayet senden bahsediyor. Yıllar önce sana iftira eden ve pişman olan o kişiyi affet. Allah’ın seni affetmesini istemez misin?
Memurunu affet, amirini affet, oda arkadaşını affet, siyasi rakibini affet, ticari rakibini affet, kapı komşunu affet, eski dostunu affet, iş arkadaşını affet!
Akrabanı affet, muhaciri affet!
Allah’ın seni affetmesini istemez misin? İstiyorsun değil mi?
En önemlisi de kardeşini affet! Anneni, babanı, kardeşini, yeğenini affet! Defalarca seni arayan ve helallik isteyen o kızdığın kişiyi affet! Eşini affet ve çocuklarını affet!
Allah Teâlâ niye Hazreti Ebubekir’in ismini açıktan söylemedi? Belki de “fazilet, erdem, varlık sahibi, konum ve mevki sahibi herkes” bu ayeti üzerine alsın diye bu ayeti bir isimle göndermedi.
Bu ayeti al ve oku! Üzerinde dura dura oku. On defa oku. Tefekkür ede ede oku. Ayetin ne öncesine ne sonrasına bak. Farz et Allah sana diyor ki, Allah’ın seni bağışlamasını istemiyor musun?
Okudukça kalbin yumuşayacak ve affedeceksin! Pişman olmuşsa affet ki, Allah da seni affetsin!
Bir şey daha diyeyim mi? Kimse iyi amellerde Allah’ı geçemez. Kimse Allah’tan daha merhametli olamaz. Kimse onun kadar bağışlayan olamaz. Sen onu affetmekle aslında kendini Allah’a affettirmiş olacaksın!
Allah’ın seni affetmesini istiyorsan affedeceksin!
Rabbim, bizlere merhamet ver! Bizi affeden ve affedilen kullarından eyle!
