Haberi muhtemelen gördünüz. 13 yaşındaki EÖ, 13 yaşındaki ED ve onun ikiz kardeşi AD’yi öldürmeye kalkışıyor. Sebebi de bilgisayar oyununda yönettiği karakteri öldürmüş olmaları.
Sonuçta EÖ, AD’yi bıçaklayarak ve çekiçle kafasına vurarak öldürüyor. ED ise kaçarak (yaralı bir şekilde) kurtuluyor. EÖ, cinayeti işledikten sonra kendisini de iple tavana asıyor. Ama ip kopuyor.
Evet, gerçekten de ‘’ip kopuyor’’ artık. Sanal dünyaya dalanlar gerçek hayatla iplerini koparıyorlar.
Alemler karışıyor, işimiz zorlaşıyor…
Bu sayfada sık sık dijital tsunamiden bahsediyorum. Çünkü bu konu artık hepimizi tehdit ediyor, sadece çocuklarımızı ve gençlerimizi değil. Ve bu işin çözümü de hiç kolay değil. Üniversiteler, STK’lar, medya, devlet-millet…
Hepimizin bu konu üzerinde düşünmesi ve çözüm önerisinde bulunması gerekiyor. Zira mesele çok girift…
İntihar düşüncesi, ekran zamanı günde 1 saat civarında olan ergenlerde %28 iken, ekran zamanı 5 saat ve üzerinde olan ergenlerde bu oran %58’e çıkıyor. Haftada en az 6 saatini sosyal medyada geçiren 8. Sınıf öğrencilerinde mutsuzluk oranı %47 daha fazla. Bu süre 10 saat olunca bundan %56 daha fazla oluyor (Twenge, i-Nesli, s.117).
Akıllı telefon ve internetin yaygınlaşması ile birlikte ergen cinayetleri kısmen azalmış ama intiharlar ciddi oranda artmış durumda. 2015’te kendisini öldüren ergen sayısı 2007’ye göre %46 daha fazla (yaklaşık iki kat). ABD’de 2011’de son 24 yılda görülmeyen bir durum gözlenmiş. Ergenlik çağındaki intihar sayısı cinayet sayısını geçmiş. 2014 yılında aradaki bu fark %32 olmuş (intihar daha fazla). Yani ergenlik çağında telefon başında geçirilen zaman artıp arkadaşlarla geçirilen zaman azaldıkça cinayet oranı da azalıyor ama depresif hisseden ve intihar girişiminde bulunanların sayısı da artıyor. Çünkü ergenlerin birbirlerini öldürebilmeleri için yan yana gelmeleri gerekiyor. Ama telefonda da siber zorbalık yaparak intihara sürükleyebiliyorlar. i-Nesli ergenleri cinayet işleyerek başkalarını daha az öldürüyor ama kendilerini daha çok öldürüyorlar (Twenge, i-Nesli, s.130).
Ama gördüğümüz üzere ergenler yanyana geldiklerinde de birbirlerini öldürebiliyorlar.
Çünkü sanal alemle gerçek alem arasında ayırım yapamıyorlar.
Sanal alemdeki yenilginin (cinayetin) intikamını gerçek alemde alıyorlar.
Çünkü alemler karışıyor.
Jean M. Twenge. i-Nesli, Kaknüs yayınları, 2018
Oyun Sanal, Cinayet Gerçek: -Cinayet Sanal, İntikam Gerçek-
