Namazdan ve cemaatten kopmanın neticesiyle ilgili şu hadis çok önemlidir. “Hz. Peygamber, ‘ümmetim üzerine en çok korktuğum şey; Kitap ve süttür’ buyurunca, sahabe kitap ve sütün ne olduğunu sormuştur. Resulullah, Kitap; münafıkların Kur’an’ı öğrenip sonra da onunla Müslümanlara karşı mücadele etmeleridir. Süt ise; sütü seven insanların mallarının peşine düşüp cemaati terk edip toplu namaza katılmamalarıdır.”[1] Biz bunların tamamına günümüzde tanık oluyoruz.
Dinin usulünü/dini ilimlerin metodunu bilmeyen kişiler âlim kesilerek fetvalar yağdırmakta ve ilim ehliyle yersiz münakaşalar yapmaktadırlar. Zaman zamanda tarihteki mezhebi ekolleri uç yorumlara tabi tutarak mesnetsiz tekliflerde bulunmaktadırlar. İslâm’ı indirgemeci bir üslupla anlatarak ; laisizim, demokrasi, sağ-sol ve bidat kavramlarla alakalı ilim ve gerçeklikten uzak yorumlarla kafalar karıştırılmaktadır. Bu zevat hayatın genişlik alanlarında hiç bir alternatif üretemedikleri için en sonunda dünya sisteminin kavram ve terimlerine dinden karşılık bularak yüz kızartıcı dünya sistemini meşrulaştırma yolunu seçerek yolsuzluğa teşne oldular. Bazıları ise öğrendiği en küçük bilgiyi Müslümanların aleyhine ve firavunların iktidarlarının lehine kullanmaktadırlar.
Herkesin sütü/sevdiği malı farklıdır. Günümüz ticaret erbabının çoğu mal biriktirmek için cemaati terk ettiği gibi, din ile aralarına mesafe de koymuşlardır. Kur’an’ın deyimiyle “Geberene kadar mal biriktirme”[2] tutkusuyla oyalanan kimsenin varacağı yer budur. Kısacası, dünya sistemini meşrulaştırmak isteyen meslektaşlarımız “sütün” peşinde koşan sütsüzlere dinden iktidar yolu arayan rejit adamlardır.
[1] Heysemi, Zevaid, c. II, s. 194.
[2] Tekasür 102/1-2.
