Gençliğimde çok konuşulan konulardan biri her tarafımızın enerji yataklarıyla kaplı olduğu ama Türkiye’de hiç bulunmadığı idi. Aramaya mecali, kudreti ve cesareti olmayan yöneticiler bu bahaneye sığınırdı. Ama halkımız bilirdi; kendi arasında konuşurdu. Bizde de var ama çıkarmıyor yabancılar.
Ama onlar çıkarmıyorsa biz kendimiz çıkaralım diyen pek yoktu. Bu, öğretilmiş çaresizlik idi. Diyenler de devrim yapıp, yönetimi değiştirip ancak mümkün olacağına inanırdı. Aslında bir bakıma gerçekten öyle oldu galiba. Çünkü bütün petrol zengini ülkelerin petrolünü (o zamanlar doğalgaz gündemde değildi) hep batılılar çıkarırdı. Bu ülkelere de komisyon verirdi. Çünkü teknoloji onlardaydı. Hala da öyle aslında. Bakın petrol şirketlerinin adlarına; Amerikan, İngiliz, Fransız isimleri bunlar.
Petrol yataklarını Osmanlı’nın elinden çekip alabilmek için kocaman bir dünya savaşı çıkardılar.Milyonlarca insan öldürdüler. Petrol bölgelerine çökmekle kalmayıp Osmanlıyı da tarih sahnesinden sildiler. Onun yerine kurulan Türkiye Cumhuriyeti devletini de çorak torpaklar bıraktırıldığına inandırdılar. Kendi kontrolleri altına aldılar. Türkiye devleti onların izni olmadan adım atamaz halde yaklaşık yüzyıl yoğun bakımda gibi yaşadı. Hiç bir yönetici de kalkıp buna bayrak açmadı. Açma ihtimali görüldüğünde darbe ile yönetime el konuldu. Halka ‘izin verilenin dışına çıkamazsınız’ diye göz dağı verildi.
Kısacası bu günlerin mümkün olmayacağına inanılırdı. devrim mi? O bilinmez bir zamanın tarihi idi. Bakmayın şu burun kıvıranlara. Onlar bile kendilerinin bu halini videoda görseler kendilerinden şüpheye düşerler. Bunu yapamayacak olanları ise zaten ruhunu çoktan satılık etmiş, kendi ülkesine karşı saflara geçmiş olanlardır.
Çok şükür; çok şükür bu günü de gördüm…
Ölsem gam yemem gayri..
