Her öğretim iki şeyden meydana gelir
a) öğretilen şeyi tasavvur ettirme ve onun kavramını ruhtan meydana getirme ve
b)tasavvur edilen ve ruhta kavramı meydana getirilen şeyi başkalarına tasdik ettirme.
Bir şeyi tasavvur ettirmenin iki yolu vardır.
Birincisi o şeyin özünün akılla algılanmasını sağlamak,
İkincisi o şeye benzer bir misalle tahayyül ettirmektir.
Tasdik de iki yöntemden biri ile meydana getirilir;
Kesin kanıtlar sunma veya ikna etme.
Şimdi varlıkların bilgisi kazanıldığında veya öğrenildiğinde Eğer onların kavramları akılla tasavvur ediliyor ve kesin kanıtlar aracılığıyla tastik ediliyorsa bu bilgileri içine alan ilim felsefedir.
Eğer onlar kendilerini taklit eden misaller üzerinden tahayyül etme yoluyla biliniyorlar, tahayyül ettirilen bu şeyler ikna yöntemi ile tasdik ediliyorsa, eskiler bu bilgileri içine alan şeyi “din” diye adlandırılırdı.
Bu akılsalların kendileri alınır ve ikna yöntemleri kullanılırsa bunları kapsayan dine “popüler, meşhur zahiri felsefe” denir.
Dolayısıyla eskilere göre din felsefenin bir taklididir.
…
Felsefenin ispat ettiği her konuda din ikna eder.
…
O halde felsefenin hakkında kesin kanıtlar sunduğu her konuda din, ikna etmeyi amaçlayan açıklamalar yapar.
Sonuç olarak felsefe, zaman bakımından dinden önce gelir..
Farabi
“Mutluluğun Kazanılması”
