Dünya üzerinde milyarlarca insan ev hapsinde.
Kimi gönüllü kimi zorunlu.
Ne fark eder?
Aynı korkuyu, endişeyi hasılı trajediyi yaşıyor insanoğlu. Hep birlikte ve istisnasız. Krallar, kraliçeler, devlet başkanları, soylular, zenginler dahil.
Savaş yıllarında ve sonrasında çektikleri sıkıntıları, açlığı, sefaleti anlatan dedeleriyle belki de benzer bir akıbeti yaşıyor olacak milyarlarca genç adam.
Ataları savaşmış, ölen ölmüş kalanları ülkelerini yeniden imar etmişlerdi. Torunları hazıra kondular. Şimdi sıra onlarda. Bugünün torunlarının ileride kendi torunlarına anlatacakları ‘buhran yılları’ hikayeleri olacak.
Ne yaşıyorsak bugün, anlatacağız bir gün.
Sanırım hayatta kalanları zor günler bekleyecek. Yıkılan, bozulan her şeyi yeniden imar etmek zorundalar. Daha çok çalışacaklar, daha çok yorulacaklar.
Günün sonunda sahip olduklarının kıymetini çok iyi bilecekler.
Tuhaf ama gerçek! Dünya kurulduğu günden bu yana böylesi bir döngü var.
Muhakkak bundan sonra da olacak.
İçinizi bir ürperti kapladıysa, bir an karamsarlığa kapıldıysanız, canınız sıkıldıysa; boşuna. Sonbaharın gelmesi gibi bir şey. Ama son olmuyor o bahar. O yılın sonbaharı oluyor. Yeniden ilkbahar gelecek, ardından yaz. Demem o ki bir dönemin sonbaharını yaşıyor tüm dünya. İlkbahara hazırlanıyor.
Siz de hazırlanın.
‘Ne zaman gelecek’ diye tasalanmayın.
Gelecek elbet, rahat olun.
Korona virüsün bir mesajı vardı tüm insanlığa. Herkes hissesine düşeni aldı. Dünyanın en zengin adamı olsanız ne olur? Virüs her yerde! Uçağına atlayıp kaçacak bir yerin yok. Paris’te kahvaltı, Londra’da akşam yemeği; zor!
Markette ne kaldıysa onunla idare edeceksin.
Annene babana en son ne zaman sarıldın?
Yahut bir daha ne zaman sarılacaksın?
Sarılabilecek misin?
Allah bilir!
Henüz kaç gün oldu? Ama neleri özledik değil mi?
Hem de ne basit şeyleri.
Daha doğrusu basit sandığımız şeyleri. Oysa en kıymetli hazinemiz, özgürce aldığımız nefesmiş değil mi?
Neydi o açgözlülüğümüz?
Neydi o şımarıklığımız?
Dahası bencilliğimiz.
Virüs bir şey anlatıyor tüm insanlığa.
Ve son bir not.
Uyarılara harfiyen riayet edin. Koruyun, korunun. İsyan etmeyin, sabredin. Kötülerden uzak durun, onlara kulak asmayın. Asla şükürsüzlük yapmayın. Hamd edin. Ümitsiz olmayın. Allah’a sığının. İmkânınız varsa çevrenizdeki ihtiyaç sahiplerini gözetin.
Dua edin.
İlacı bulunacak elbet.
Şüphesiz çaba insandan, ilham Allah’tan.
Düşünüp hakkedelim öyleyse.
Turgay Güler/Akşam
