Görüyorsunuz…
Kılıçdaroğlu’nun “başarı hikayesi yok” açıklamasının üzerinden on gün geçti.
Muharrem İnce çıkıp “ne ilgisi var?“ diye sordu mu? Hayır!
“Eylül’den beri açıklıyorum, teşkilat içinde eğilim yoklaması yapılırsa İstanbul’a aday olurum demiştim, teklifim kabul edilmedi, ben de aday olmadım” dedi mi?
Hayır!
“Genel Başkanla görüşmelerimde başarı hikayesi konusu hiç gündeme gelmedi” dedi mi? Hayır!
Oysa siyaseti takip edenler bunların konuşulduğunu biliyor.
Peki ne oldu?
Üç gün kadar sustu İnce.
Sonra dili açıldı.
Patatesten patlıcana, her konuda konuşuyor.
Ama kamuoyunun ondan açıklama beklediği konuda çıtı çıkmıyor.
Bazıları “1 Nisan’ı bekliyor, hesabını o zaman görecek” diyormuş.
İnanır mıyız?
Cumhurbaşkanlığı seçimi sonrasındaki suskunluğu nedeniyle açıklama bekleyen seçmenine “şizofrenler” diyen İnce, 1 Nisan’da ondan harekete geçmesini bekleyenlere ne der acaba?
Yanlış oysa!
Olaylara üstünkörü bakıyor, sonra aklımızda kalanı gerçek sanıyoruz.
İnce bu açıklamayı kamuoyuna yapmadı, bir gazeteciye özel mesajında böyle yazdı.
“Gel bakalım Muharrem“den en fazla bu kadarı çıkardı zaten.
Nitekim gazeteci İsmail Küçükkaya bu ifadeyi kamuoyuna açınca, İnce’den şöyle bir açıklama geldi: “Haber yapacağını düşünmemiştim, demek ki gazetecilerle dostluk yaparken dikkatli olmak gerekiyormuş.”
Söyleyin…
Bu mudur, yiğitlik?
CHP’lilerin içine sürüklendikleri hipnotik ruh halini ve kişilik problemlerini hâlâ anlamamış olanlar varsa…
Anlamak için Muharrem İnce’ye bakmalılar!
Daha geçen gün burada yazdıklarımı hatırlarsınız…
Muharrem İnce’nin dert etmediği şeyi ben niye dert edeyim, demiştim.
Ve özellikle vurgulamıştım.
Kılıçdaroğlu’na takılmayı, eğlenmeyi, espriyi artık bırakın!
Seçmen tabanının zihnini iyice “boşaltan” Kılıçdaroğlu ve partisinin yaptığı hamlelerin bir milli güvenlik meselesine dönüşmesi çok ciddi bir meseledir.
Haşmet Babaoğlu/Sabah
