Ak Parti hükümetlerinin 16 yılda uyguladığı sosyo-ekonomik politika pratikleri, ilk 8 yılda istikrarlı biçimde yükselen bir oy performansına sebep olmuştur. İkinci 8 yılda, toplumsal değişim ve dönüşümün isabetli biçimde okunamaması nedeniyle, söz konusu politika pratiklerinin -değiştirme ihtiyacı duyulmadan- aynen uygulanmaya devam etmesi, beklenen sonuçları doğurmamıştır.
16 Yıl önce, Sosyal Devletin gereği olarak, dezavantajlı kesimlere yönelik olarak başlayan yardımlar; başlangıçta bir devrim, imkânsızın başarılması olarak algılanırken zamanla söz konusu sınıflar tarafından Devletin yapmaya mecbur olduğu bir görev olarak algılanır hale gelmiştir!
Bugün artık bir engelli, yaşlı ya da fakir; 16 yıl önce hayal bile edemediği imkânlara sahip olduğu halde, Devletten yeni imkânlar ve hizmetler beklemektedir. Bu kesimlerden özellikle 20’li yaşlardaki bireyler, zaten bu imkânlar ve hizmetler ortamında doğup, büyüyüp yaşadıkları için, onlara yönelik propagandalarda; 20 yıl önce bu hizmetler yoktu, biçimindeki söylemler bir anlam ifade etmeyecektir.
Sosyal yardımların ağırlıklı olarak doğrudan parasal destekler biçiminde yapılması, desteklenen kesimlerin üreten değil tüketen kesimler haline gelmesine yol açmıştır/açmaktadır! Daha da önemlisi; toplumun diğer kesimlerinde, zaman içinde bu kesimlere yönelik -özellikle kamuoyuna yansıyan hak edilmeden alınan yardımlar ve yanlış uygulamalardan dolayı- bir tepki oluşmuş ve giderek yüksek sesle dillendirilmeye başlanmıştır!
Bugün gelinen noktada, Devletin; tarımda doğrudan parasal desteklerden, yaşlılara yönelik uygulamalara; engellilere sunulan hizmetlerden fakirlere yönelik doğrudan mali desteklere kadar sunduğu bütün hizmetleri/destekleri yeniden gözden geçirmesi gerekmektedir!
Ortamı ve iklimi “üretmeden tüketmeyi özendiren” bir toplumda ekonomik yapı ve işleyişin sağlıklı olmasını beklemek hayalcilikten öteye geçemez!
Bu nedenle; çok geç olmadan “Sosyal Devlet pratiklerimiz“in yeniden formatlanması hayatî önem taşımaktadır!
ABDULLAH YILMAZ
